The Whale | Η Φάλαινα του Ντάρεν Αρονόφσκι
Η “Φάλαινα” ή αλλιώς “The Whale”, είναι ενδεχομένως μια από τις ταινίες της χρονιάς και σίγουρα η μεγάλη επιστροφή του Μπρένταν Φρέιζερ. Η ταινία επικεντρώνεται γύρω από τον Τσάρλι, έναν άνδρα που είναι περιορισμένος στο σπίτι του λόγω του τεράστιου μεγέθους του. Καθημερινά παλεύει με τους δαίμονές του πλησιάζοντας λίγο λίγο προς την καταστροφή ή την εξιλέωση, ένα τέλος ανοιχτό, ανάλογα την οπτική.
Τη σκηνοθεσία της ταινίας υπογράφει ο Ντάρεν Αρονόφσκι, καταφέρνοντας με αριστοτεχνικό τρόπο να μεταφέρει το ομώνυμο θεατρικό έργο στην μεγάλη οθόνη. Η κινηματογράφηση της ταινίας είναι εξαιρετική και αποτυπώνει μοναδικά την απομόνωση και τον περιορισμό που νιώθει ο Τσάρλι. Τα στενά πλάνα της ταινίας μεταφέρουν στο κοινό την δυσκολία και την πίεση του Τσάρλι να κινηθεί, δημιουργώντας ένα αίσθημα πνιγμού.
The Whale – Η Φάλαινα – Ανάλυση
Το “The Whale” εξερευνά τα πολύπλοκα και μπερδεμένα συναισθήματα των ανθρώπων για αποδοχή και συγχώρεση. Δεν αποφεύγει να παρουσιάσει τις πιο σκοτεινές και δύσκολες πτυχές του ταξιδιού του Τσάρλι, αλλά και να τονίσει ότι η ελπίδα είναι το πιο σημαντικό όπλο της ζωής. Με έναν αξεπέραστο τρόπο καταφέρνει να συντονίσει τον θεατή με τα συναισθηματικά επίπεδα των χαρακτήρων.
Ένα από τα βασικά θέματα που πραγματεύεται “Η Φάλαινα” είναι η ιδέα της αυτο-αποδοχής. Ο Τσάρλι παλεύει καθημερινα με τον εαυτό του για να νιώσει αποδεκτός, αλλά και να βρει συγχώρεση. Η εξωτερική του εμφάνιση και η κακοποίηση της ζωής του φαντάζουν σαν μια αυτοτιμωρία του χαρακτήρα, που στον βωμό του έρωτα άφησε σε δεύτερη μοίρα την οικογένειά του.
Κυριευμένος από τύψεις και φυσικά με τον χαμό του έρωτα της ζωής του, προχωρά σε μια αέναη μάχη με τον εαυτό του, με μοναδικό σκοπό την λύτρωση. Από την άλλη η κόρη του, ένα νέο κορίτσι τυφλωμένο από οργή και μίσος, αναζητά και εκείνη την δική της εξιλέωση. Προσπαθώντας όμως να εκδικηθεί τον πατέρα της, σαν άλλος Καπετάνιος Άχαμπ, κυνηγά τον ίδιο της τον εαυτό, όπως ένας σκύλος γαυγίζει στην σκιά του.
Ο μόνος τρόπος κάθαρσης και των δύο χαρακτήρων είναι η αποδοχή, η συγχώρεση, η κατανόηση. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Όλοι είμαστε ικανοί για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο. Οι επιλογές που γίνονται με νηφαλιότητα και συνείδηση καθορίζουν το ποιοι είμαστε, όχι οι πράξεις που κυριεύονται από πάθη, οργή και θλίψη.
Το “The Whale” είναι κάτι παραπάνω από μια κινηματογραφική ταινία. Είναι η διαπίστωση ότι είμαστε άνθρωποι και δεν υπάρχει τίποτα περιέργο με αυτό.
Διαβάστε περισσότερα για:
